Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Η συνομωσία των μετρίων

Καιρό έχω να γράψω κάτι...
Γιατί; Δεν ξέρω... Τι να πει κανείς;
Τα ίδια ακόμα... 
Τόσα πολλά που θέλω να πω...
Θα αρχίσω να τα λέω σιγά σιγά.
Ακόμα ελπίζω προς το καλύτερο αυτού του τόπου γιατί τον αγαπάω...
Αλλά γιατί; Όταν τα ίδια τα αδέρφια μου με "μισούν" (θα το εξηγήσω σε άλλη ανάρτηση).
Κάθε μέρα μας παίρνουν ό,τι έχουμε... Λεφτά,ελπίδες,όνειρα,συναισθήματα...
Θα μας αφήσουν κενούς ψυχικά. Να μην νιώθουμε τίποτα...

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Κάνε μου την χάρη!

Κάνε μου την χάρη!
Άσε με να ζήσω τα όνειρά μου...
Άσε με να κάνω λάθος.
Καλοκαίρι επιτέλους..
Νόμιζα ότι θα ήταν από τα καλύτερα καλοκαίρια μου...
Μέχρι στιγμής είναι μέτριο θα έλεγα...
Πολλή υποκρισία ακόμα και από φίλους..
Μάθαν να 'χουν το μυαλό στο κάτω τους κεφάλι..
Αφιερωμένο στις γενιές που έζησαν στην Ελλάδα και μας καντάτησαν έτσι αλλά και σε μας για να μην ξεχνάμε!
  "Ακούω μια φωνή να τραγουδά "Γιατί σιωπούν;"
  Γιατί σιωπούν τ' αδέρφια μου λιώνοντας στην ψάθα
  ελπίζοντας μονάχα στου ΛΟΤΤΟ την εξάδα
  Γιατί ξεχνάνε πως δεν είμαστε για τεμενάδες
  όχι Γραικοί μα Έλληνες, Γιουνάν κι όχι ραγιάδες."

Και μια ευχή!
  "Στις τελευταίες φουρνιές του ανθρωπίνου γένους
  έχω αφήσει δυο σπόρους καλά ποτισμένους
  κι αν συνεχίσει ο κόσμος στων μετρίων τη ρότα
  ας είναι τα παιδιά μας που θα κλείσουνε την πόρτα
  με μια επανάσταση που δε θα δεις στις ειδήσεις
  μ΄ αν τύχει και βρεθείς κοντά μπορεί να κερδίσεις
  αυτό που τόσα χρόνια σου έχουνε στερήσει
  και με τη συνωμοσία των μετρίων σου έχουν κρύψει."

Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

Κάθε τέλος μια αρχή!

Έτσι δεν λένε πάντα; Είναι πολλές φορές που ένα τέλος είναι αίσιο και ανυπομονείς για την αρχή και άλλες φορές το τέλος είναι άσχημο και δεν ξέρεις τι να κάνεις μετά...
Για τα παιδιά του 92 (κυρίως) κλείνει ένας κύκλος της ζωής τους.
Όχι αυτός της μάθησης αλλά αυτός των σχολικών χρόνων.
Αναπολώντας αυτά τα χρόνια θα πω ότι δεν θα μου λείψουν οι μέρες του γυμνασίου...
Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν είχαν κάτι το ιδιαίτερο για να με κρατήσουν.
Αντίθετα στο λύκειο ήταν πολύ πιο ωραία. Ακόμα και μερικά μαθήματα είχαν ενδιαφέρον.
Δεν έχω ιδέα γιατί γράφω αυτή την ανάρτηση απλά γιατί αισθάνομαι πραγματικά ότι θα χάσω πολλά πρόσωπα που έβλεπα καθημερινά για τα 6 τελευταία χρόνια που πέρασαν. Βαριόμασταν μαζί, κάναμε βλακείες μαζί, ακόμη κι αν πολλές φορές τσακωνόμασταν ή δεν ήμασταν πάντα πολύ δεμένοι, γράψαμε πανελλήνιες μαζί! Καλή τύχη λοιπόν σε όλους σας στην ζωή σας!

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Είναι ευθύνη όλων

Κατηγορούμε αλλά δεν σκεφτόμαστε...
Πώς φτάσαμε ως εδώ; Από την βλακεία που έχει ο Έλληνας στο κεφάλι... Εθνικιστής,μισαλλόδοξος,χωρίς αξίες και ιδανικά.
Αν αυτοί που λένε ότι αγαπάνε την Ελλάδα βοηθούσαν ουσιαστικά δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο.
Όταν ο κάθε Ελληναράς πετάει το τσιγάρο από το παράθυρο του αυτοκινήτου του, όταν καίει τα δάση του για να χτίσει την βίλα του, όταν δεν σέβεται τις ακτές του δεν έχει δικαίωμα να μιλά για την κατάσταση της χώρας.
Η γενία μου όμως;
Είμαστε 18 χρονών.
Δεν έχουμε αποφασίσει για τίποτα σε αυτόν τον κόσμο ακόμα...
Αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς...
Βλέπουμε την χώρα μας να βουλιάζει την ώρα που εμείς κάναμε όνειρα...
Αυτή την στιγμή ΔΕΝ πρέπει να ζητάμε παράλογα πράγματα....
Ούτε καν τα απλά.... Γιατί όταν τα είχαμε θέλαμε πιο πολλά κλέβοντας το δημόσιο.
Λίγο φοροδιαφυγή,λίγο αυθαίρετα...
Κατηγορούμε τους πολιτικούς.
Εμείς δεν κάνουμε τα ίδια;
ΕΣΕΙΣ δεν τους ψηφίσατε 30 χρόνια τώρα; τους ίδιους και τους ίδιους;
Σε μιά συζήτηση μου είπε ένα παιδί: "Εμείς έχουμε ιστορία ενώ οι άλλοι όχι."
Ναι έχουμε ιστορία η οποία θα μπορούσε να μας αποφέρει και πολλά κέρδη σαν χώρα.
Όταν όμως 20 νοματαίοι κλείνουν το λιμάνι στους τουρίστες καταλαβαίνουν το κακό που κάνουν;
Στα δελτία ειδήσεων του εξωτερικού λένε ότι έχουμε έξαρση της τρομοκρατίας.
Εμείς τους το αποδείξαμε...
Να δω τι τουρίστες θα έρθουν φέτος...
Και μετά θα φταίει πάλι ο ΑΛΛΟΣ....
Μια ζωή ο Έλληνας λέει: "Δεν το έκανα εγώ. Ο άλλος το έκανε.."
Αξία μας το ψέμα...

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Κονιορτοποίηση της περιφερειακής οδού Γέννηση-Θάνατος

Σας παρουσιάζω την πρώτη μου κονιορτοποίηση ως προσκεκλημένος ενός καλού μου φίλου και δημιουργό αυτών των κονιορτοποιήσεων.
Η κονιορτοποίηση έχει ανεβεί στο δικό του blog
Πατήστε Εδώ!

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Η ζωή

Τι είναι η ζωή;

Ερώτημα που είμαι σίγουρος δεν μπορούμε ούτε θα μπορέσουμε να απαντήσουμε...
Αν κοιτάξουμε λίγο τον κόσμο μας θα πάθουμε στην καλύτερη περίπτωση κατάθλιψη...
Βασικά δεν θα μιλήσω για την ζωή σε αυτή την ανάρτηση αλλά για τους ανθρώπους.

Έχουμε γίνει παθητικοί δέκτες σε ότι μας προβάλουν.
Είναι πολύ έντονη πια η επίδραση της τηλεόρασης...!
Κλείστε πια την καταραμένη τηλεόραση...!!!!!
Είσαι πρόβατο κατάλαβε το!!
Βλέποντας μια (στην καλύτερη περίπτωση) μέτρια σατιρική εκπομπή δεν σε κάνει συνειδητοποιημένο άτομο...
Ως πότε θα κάθεσαι να κοιτάς το κουτάκι;!

Όλο το έθνος προσκυνάει σώβρακα (Τζούλια) και φανέλες... (Τζίμης Πανούσης)

Τελικά μετά από το παραλήρημα θα φτάσω στο θέμα που θέλω να αναπτύξω...

Βασικά ούτε και εγώ ξέρω το θέμα....
Γιατί τόσο μίσος;!


Ένα ακόμη παιδί πέθανε...
Τόσα πεθαίνουν καθημερινά επειδή δεν έχουν νερό...
Δεν εννοώ ότι 'Ε, σιγά και που πέθανε; Τόσα πεθαίνουν...'
Πραγματικά κρίμα...!


Και πάλι δεν παίρνει την ευθύνη κανείς...
Μήπως να αδιαφορίσουμε για όλα και να ζήσουμε χαλαρά;;;...
Έλλειψη ενοχής (Φραπέ έχει)