Έτσι δεν λένε πάντα; Είναι πολλές φορές που ένα τέλος είναι αίσιο και ανυπομονείς για την αρχή και άλλες φορές το τέλος είναι άσχημο και δεν ξέρεις τι να κάνεις μετά...
Για τα παιδιά του 92 (κυρίως) κλείνει ένας κύκλος της ζωής τους.
Όχι αυτός της μάθησης αλλά αυτός των σχολικών χρόνων.
Αναπολώντας αυτά τα χρόνια θα πω ότι δεν θα μου λείψουν οι μέρες του γυμνασίου...
Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν είχαν κάτι το ιδιαίτερο για να με κρατήσουν.
Αντίθετα στο λύκειο ήταν πολύ πιο ωραία. Ακόμα και μερικά μαθήματα είχαν ενδιαφέρον.
Δεν έχω ιδέα γιατί γράφω αυτή την ανάρτηση απλά γιατί αισθάνομαι πραγματικά ότι θα χάσω πολλά πρόσωπα που έβλεπα καθημερινά για τα 6 τελευταία χρόνια που πέρασαν. Βαριόμασταν μαζί, κάναμε βλακείες μαζί, ακόμη κι αν πολλές φορές τσακωνόμασταν ή δεν ήμασταν πάντα πολύ δεμένοι, γράψαμε πανελλήνιες μαζί! Καλή τύχη λοιπόν σε όλους σας στην ζωή σας!
1 σχόλιο:
Και όλοι το σκέφτονται αφού έχει τελειώσει...
( http://mpomp.blogspot.com/2008/10/blog-post.html )
Δημοσίευση σχολίου